کاربرد های حلال های شیمیایی :
حلال های شیمیایی دارای کاربرد های بسیاری میباشند به عنوان مثال حلال های آلی در تمییز کردن خشک (مانند تترا کلر اتیلن )به عنوان رقیق کنندهی رنگ (مانند تولوئن و تورپتین )به عنوان حلال لاک های ناخن و حلال چسب( مانند استون و متیل استات و اتیل استات) درمحلول های پاک کننده (مانند هگزان) در مواد شوینده ( مانند مرکبات ترپن ها ) در عطر ها (مانند اتانول ) کاربرد دارند .
متداول ترین حلال که دارای کاربرد وسیعی است و حل کننده ای بسیاری از مولکول های قطبی و کوالانسی میباشد همان آب است که به محلول های آنها محلول آبی گفته میشود.تمام پروتئین داخل سلول ها و بسیاری دیگر از مواد یونی داخل بدن ما همگی حلال در آب هستند. حلال ها کاربرد های وسیعی در صنایع شیمیایی دارویی نفت و گاز و ترکیبات شیمیایی و فرآیند های تصفیه دارند.
طبقه بندی حلال های شیمیایی
قطبی و غیر قطبی :
حلال ها به طور کلی بسته به میزان قطبیت آنها که به طور نسبی از طریق ثابت دی الکتریک آنها سنجیده میشود به دو دسته ی قطبی و غیر قطبی تقسیم میشوند( البته به جزموارد خاص مانند محلول های فلزی که در دمای اتاق مایع هستند و همچنین محلول های جیوه (Hg)که به اصطلاح به آنها آمالگام گفته میشود) .
آب به عنوان یک حلال قطبی با ثابت دی الکتریک ۸۸ (در صفر درجه سانتی گراد ) نشان داده میشود. طبق این دسته بندی حلال هایی که دارای ثابت دی الکتریک زیر ۱۵ هستند غیر قطبی به حساب می آیند.به طور کلی ثابت دی الکتریک یک حلال توانایی حلال در کاهش بار داخلی موثر مواد حل شونده را نشان میدهد .
ثابت دی الکتریک میتواند معیار خوبی برای پیشبینی توانایی یک حلال در حل کردن املاح یونی در خود باشد.